De hoogtepunten van het Japanse eiland Honshu
In september vorig jaar kreeg ik de kans om voor Tico naar het indrukwekkende Japan af te reizen, een ontdekkingsreis door het land wat al zóveel jaren bovenaan mijn lijstje stond. Dolgraag wilde ik zelf ervaren wat er nou toch zo bijzonder was aan dit land. Ik ben fan!
Mijn verwachtingen...
Mijn verwachtingen waren hoog gespannen. Velen om mij heen reisden de afgelopen jaren af naar Japan en vertelden mij de meest enthousiaste verhalen. Vele superlatieven passeerden de revue. Maar wanneer ik een documentaire bekeek, bekroop mij niet direct het gevoel van 'daar moet ik heen!' Door al die verhalen waren mijn verwachtingen hoog gespannen. Niet voor niets keert iedereen laaiend enthousiast terug en is Japan booming. En wat blijkt? Japan valt eigenlijk niet weer te geven in foto's, video's of uitgebreide introteksten. Je moet er echt zelf heen, om het unieke gevoel te begrijpen. Ik vertel je in deze blog heel graag meer over mijn ervaringen.
Start in Kyoto
Na een comfortabele directe KLM vlucht vanaf Schiphol arriveerde ik in Osaka. Ik reis direct door naar Kyoto, hét culturele hart van het land. De stad is veel moderner dan ik mij had voorgesteld. De in documentaires en reisgidsen uitgelichte bezienswaardigheden uit de oude tijd staan in groot contrast tot het moderne Kyoto. Het is een interessante mix van zeer authentiek en hedentendaags.
Ik verblijf in een aangenaam en centraal gelegen hotel, op korte wandelafstand van de Naoshiki markt, een fantastische markt waar je een enorme variëteit aan Japanse lekkernijen kunt proberen. De belangrijkste les als reisspecialist heb ik dan ook al snel geleerd: in Kyoto wil je op een strategische locatie in het hart van de stad verblijven, centraal, op korte afstand van o.a. het treinstation van Kyoto voor een eventuele uitstap naar Nara op je vrije dag, en het gezellige Geisha-district Gion voor de leukste restaurants in de avonduren. Het openbaar vervoer in Kyoto is niet fantastisch: het metronetwerk is beperkt en het reizen per bus en taxi duurt lang vanwege de uitgestrektheid van de stad. De meeste exclusieve hotels van Kyoto bevinden zich aan de rand van de stad, of net erbuiten. Ik heb dan ook na een verblijf van enkele dagen zeker mijn favoriete accommodaties geselecteerd in het hart van de stad! Het is echt zonde om te verblijven op een wat meer afgelegen locatie (bv. het westelijke deel van de stad bij Arashiyama). Je zit dan zover van het centrum vandaan. Alleen voor rustzoekers zijn deze afgelegen locaties interessant.
Een dag verkennen we Kyoto samen met Akemi, een enthousiaste dame met een enorme kennis over wát dan ook. Ze leert ons veel over de Japanse cultuur, het dagelijkse leven en de door ons geselecteerde bezienswaardigheden. Wij bepalen het programma voor vandaag en niets ligt vast. Voor de lunch neemt Akemi ons mee naar een kleinschalig en lokaal tempura-restaurantje. Wanneer je niet oneindig veel tijd hebt, is het zeer aan te bevelen om gebruik te van een ervaren gids, al is het maar voor 1 dag. Met het openbaar vervoer verkennen we een groot gedeelte van de stad en bezoeken we o.a. Kinkaku-ji (ofwel de Gouden Paviljoen-tempel), het Arashiyama bamboebos in het westen van de stad en de bijzondere rotstuin Ryoan-ji. Maar het hoogtepunt van Kyoto vond ik toch wel een wandeling door het Nijo kasteel, het oude samoerai-kasteel met de 'fluitende' vloer. Dit kasteel werd ontworpen door de uitermate intelligente en gewiekste krijgers om de onder hun dak logerende vijand door de gangen te horen sluipen. De verhalen van Akemi maakten de ervaring compleet en even waande ik mij in die tijd.
In de avond wandelen we vanuit ons hotel naar Gion, hét geisha-district van de stad. Het aantal geisha's (en maiko's) in Japan is klein, en wat was ik overdonderd toen er eentje plotseling voorbij schoot in de avondschemering alvorens ze een ander straatje in ging, waarschijnlijk op weg naar een zakelijke afspraak, ons vol verbazing achterlatend.
De reis naar Hiroshima
Na enkele dagen Kyoto was het tijd om zuidwaarts af te reizen naar Hiroshima. Vanaf het hypermoderne Centraal Station van Kyoto reis ik per razendsnelle Shinkansen-trein met 300 kilometer per uur naar Hiroshima, een reis van ca. 2 uur. Het reizen per trein is in Japan comfortabeler en veelal sneller dan per vliegtuig en een reis per hagelwitte Shinkansen een unieke ervaring op zich. In Hiroshima stappen we uit en begeven we ons naar ons aangename hotel, direct gelegen naast het station. Nadat ik mijn bagage heb geparkeerd bij de receptie, stap ik in de tram voor een verkenning van deze weinig aantrekkelijke, maar toch memorabele stad.
We kennen Hiroshima allemaal van de gruwelijke beelden van die akelige atoombom in 1945, welke de stad achterliet in een grote puinhoop met vele slachtoffers. In de jaren na de ramp, werd de stad in een rap tempo opnieuw opgebouwd, niet met het meest charmante resultaat tot gevolg. Maar ondanks het feit dat Hiroshima gewoon niet mooi is, is ze beslist de moeite van een bezoek waard.
De volgende ochtend ontmoet ik onze gids Yuko, een zeer vriendelijke, gepensioneerde dame uit de regio. Hoe bijzonder is het om ook eens rondgeleid te worden door een oudere, iemand die je zoveel kan vertellen over het leven in Japan en vooral hoe de samenleving in de loop der jaren ook is veranderd! Later kom ik erachter dat heel veel gidsen in Japan tegenwoordig gepensioneerden zijn. In plaats van een leven achter de geraniums, kiest deze groep steeds vaker voor een opleiding tot gids. "Zo blijf je actief, kom je onder de mensen en verdien je ook een centje bij!", aldus Yuko. Ze neemt ons mee naar Hiroshima's belangrijkste bezienswaardigheid: het Peace Memorial Park. Dit park is opgericht in de zone waar de kern van de bom een enorme verwoesting achterliet, met de A-Bomb Dome, icoon van de ramp, als hart. Je kunt er wandelen en de verhalen op je in laten werken. Sta even stil bij het monument van Sadako Sasaki, het meisje wat nog maar 2 jaar oud was ten tijde van de ramp en later overleed aan de gevolgen ervan. Sadako vouwde duizenden gekleurde kraanvogels en werd symbool voor alle onschuldige slachtoffers van kernoorlogen. Ook reserveren we wat tijd in het indrukwekkende museum, waar het mij (en vele anderen) even te veel wordt. Een bezoek aan Japan is gewoonweg niet compleet zonder Hiroshima aan te doen, hoe heftig het ook kan zijn en hoe hard het ook zal binnen komen. Wat hier gebeurd is, is onderdeel van het land en mag nooit meer vergeten worden.
Het magische eiland Miyajima
In de middag nemen we de trein naar het eiland Miyajima, tussen de forenzen. Het laatste stukje reizen we per ferry. In het water bevindt zich de 'drijvende' Torii-poort, de officiële toegangspoort van het Itsukushima complex. Het is symbool voor het eiland en wellicht wel voor Japan. Yuko neemt ons mee met de kabelbaan naar de top van Mount Misen voor een prachtig uitzicht op baai van Hiroshima.
In de middag keren wij weer terug naar Hiroshima, maar wat was ik graag gebleven. Het eiland werd met de minuut mooier naarmate de zonsondergang naderde en de schitterende pagode van kleur veranderde. De winkeltjes sluiten en de dagjestoeristen (waaronder ikzelf) reizen met de laatste ferry terug naar het vasteland. Op het eiland zijn een paar mooie ryokans waar je kunt verblijven. Ik kan het iedereen aanraden. Al met al kan ik zeggen dat deze regio (Hiroshima in combinatie met het eiland Miyajima) een onuitwisbare indruk bij mij heeft achter gelaten. Ik at er de beste sushi ooit, en werd diep geroerd door haar huiveringwekkende historie, maar ook de enorme hoop en kracht die de stad (en haar mensen!) inmiddels uitstraalt.
Mijn volgende stop: Kanazawa
Een lange, maar door het uitstekende Japanse openbaar vervoer zeer comfortabele treinreis brengt mij naar Kanazawa. We stappen over in Osaka, waar we op het station een zogenaamde 'bentobox' kopen, een typisch Japans lunchpakket. Onze Nederlandse boterhammen zijn een schande vergeleken met deze culinaire Japanse editie. Japanners reizen veel en vaak per trein en eten graag buiten de deur. Op ieder station zijn dan ook talloze versies van deze uitstekende lunchboxen te vinden. Sushi, sashimi, tempura, noedels, tonkatsu (gepaneerde schnitzels) of salades: vrijwel alles is verkrijgbaar.
Terwijl het landschap in een (zeer rap!) tempo aan mij voorbij trekt en ik geniet van mijn bentobox, vergeet ik de tijd en voordat ik weet, stap ik uit op het indrukwekkend ontworpen station van Kanazawa. Die middag wandel ik door de adembenemende Kenroku-en tuinen, alsof je uitstapt in een schilderij. Deze tuinen behoren tot Japan's mooiste exemplaren en mag je zeker niet overslaan. Kanazawa kent ook een mooi kasteel, een Ninja-tempel en het Nagamachi-district, de oude samoeraiwijk.
In de avonduren wandel ik door het verlaten Higashi-chaya-district, overdag een toeristische trekpleister met vele winkeltjes, in de avond al decennia lang het terrein van de geisha. Sprookjesachtig mooi in het avondlicht zijn de oude houten huizen. De deuren van de winkels zijn weliswaar gesloten, maar het is er zoveel mooier in de avond dan overdag, juist omdat alle toeristen zijn vertrokken. De gedimde lichten in de verlaten straten in combinatie met de zwoele avondtemperatuur; het voelt bijna magisch aan.
Ik moet eerlijk zijn. Wat was ik graag een dagje langer gebleven in Kanazawa. Mijn tijd hier was te kort. Kanazawa heeft een aantal interessante musea waar ik helaas niet aan ben toegekomen.
Per bus naar Takayama, via Shirakawa-go!
In de ochtend wandelen we op ons gemak naar het overzichtelijke busstation. Met de bustickets in de hand begeven we ons naar de juiste paal waar op de minuut nauwkeurig onze bus komt voorrijden. Ik verlaat Kanazawa en reis verder de bergen in naar Takayama. Onderweg stappen we uit bij de nederzetting, een soort openluchtmuseum waar we ongeveer 2 uurtjes kunnen spenderen alvorens de volgende bus naar Takayama passeert. Shirakawa-go is bekend om zijn schitterende gassho-zukuri boerderijen met super dikke rieten daken. Sommige boerderijen zijn ruim 250 jaar oud en het dorpje werd dan ook door Unesco in 1995 tot Werelderfgoed uitgeroepen. In de winter kan het hier steenkoud zijn en flink sneeuwen. De wegen zijn in de wintermaanden januari en februari vaak onbegaanbaar en de bewoners raken regelmatig volledig ingesneeuwd. De oude, uitermate goed geïsoleerde huizen functioneren dan ook nog altijd uitstekend!
Een beetje toeristisch is het wel; Japanners zijn immers zelf ook dol op een stukje historie. Op het hoofdeiland Honshu is het leven al dermate gemoderniseerd dat veel tradities in de loop der tijd verloren zijn gegaan. Ik loop het dorpje in naar het uitzichtpunt op een heuvel. Een soort ansichtkaart ontpopt zich voor mijn neus en ik kan mij probleemloos voorstellen hoe dit er in de winter uit moet zien: magisch! In het dorpje bezichtig ik enkele huizen en eet wat lokale snacks in het zonnetje. Tijd om verder te reizen naar Takayama, waar ik niet veel later arriveer.
Takayama: sake & Hida beef!
Dat is eigenlijk waar het in Takayama in grote lijnen allemaal om draait. En wat héb ik hier fantastisch gegeten! Mijn grootste guilty pleasure is met stip op nummer 1: rood vlees. Maar bewust als ik ben, eet ik het nog vrij zelden. Maar in deze prefectuur (zoals ze in Japan een provincie ook wel noemen), houdt men de wereldberoemde zwartharige Hida-runderen. Het is het beste rundvlees van Japan en misschien wel ter wereld. In Takayama, wat verder geen bijzonder bezienswaardige stad is, zijn dan ook talloze restaurants te vinden met verschillende bereidingen van dit goddelijke rundvlees op de kaart. Nooit proefde ik vlees zo sappig en smaakvol als hier, vergezeld door een goed glas sake. Takayama telt een aantal uitzonderlijk goede restaurants waar reserveren absoluut noodzakelijk is. Uiteraard deel ik mijn tips graag met je wanneer we een mooie reis samen hebben uitgestippeld.
En ook sake wordt op grote schaal (en goed!) geproduceerd in Takayama. In de hoofdstraat vind je talloze sake-brouwerijen waar je rustig even binnen kunt lopen, een glaasje kunt 'kopen' en naar hartenlust allerlei soorten kunt proberen. Beslist de moeite; je zult hierna zeker meer kijk hebben op de verschillende soorten bij het bestellen van je drankje in het volgende restaurant!
Net buiten Takayama maken we een leuke, sportieve en zeer informatieve tocht per mountainbike onder leiding van een vrolijke en zeer gepassioneerde gids. Na al die steden is het heerlijk om even het platteland in te trekken, door de rijstvelden te fietsen en binnen te wandelen in een lokale supermarkt. Het mag duidelijk zijn dat hier zelden toeristen komen en ik ben dan ook een bijzondere verschijning met mijn blonde lokken en blauwe ogen. Takayama: ik kom zeker terug!
September = tyfoonseizoen
Deze dagen raast een typhoon over Japan. September is een absolute laagseizoenmaand, en al raast er zeker niet ieder jaar een tyfoon over het land, de kans is wel vrij groot dat je reis wordt gehinderd door veel regenval in deze maand. De Japanners zelf zijn er nog maar amper van onder de indruk, maar toen wij bij het ontbijt werden verrast door de grote rode vlek op televisie die over het eiland Honshu zou razen de komende dagen, kregen we het toch even benauwd. Dit zijn geen flauwe stormverschijnselen. Heel erg fijn was het dat onze lokale agent ons vanaf het eerste moment aan de hand nam en verschillende scenario's bij ons kon neerleggen, mocht het weer ons programma de komende dagen verstoren.
Wandelen over de Nakasendo Highway
Die dag staat er een treinreis naar Nakatsugawa op het programma. Vanaf hier reizen we verder per bus naar Magome waar een bijzondere wandeling zou starten naar Tsumago over de Nakasendo Highway. Magome en Tsumago zijn twee voormalige poststadjes uit de tijd van de samurai. Een prachtige ervaring waarbij je meegenomen wordt naar vervlogen tijden. Met een ietwat donkergrijze lucht starten we de wandeling. We besluiten de pas er stevig in te houden om de regen voor te blijven. Buitenmens als ik ben kon ik na al die steden écht genieten van de buitenlucht. Het eerste stukje gaat bergopwaarts maar al gauw slingert het pad rustig verder naar beneden. Onderweg passeren we een aantal mooie watervalletjes en torenhoge pijn- en cederbomen welke het pad in de loop der tijd hebben omarmd. Om de paar honderd meter bevindt zich een bel en het luiden van dit luide apparaat is beslist noodzakelijk! Er komen hier beren voor en ik durf te zweren dat ik er eentje heb horen brullen. Onderweg kun je een aantal stops maken om een kopje thee te drinken, maar door het naderende noodweer (en toch die brullende beer!), besluiten we stevig door te lopen.
In de namiddag, nog net voordat de winkeltjes sluiten, bereiken we het prachtige en nog zeer authentieke poststadje Tsumago waar een vriendelijke dame al naar ons zwaait met een lekker biertje. We hebben het gehaald: droog vooral! Tegen zonsondergang melden we ons bij het zeer eenvoudige pension (minshuku). In Tsumago zijn alleen dergelijke (zeer eenvoudige) pensions te vinden. Ben je dan ook op zoek naar een goed en comfortabel bed, dan heb ik beslist betere accommodatietips voor je. De vriendelijke eigenaresse laat ons met een paar woorden Engels de ietwat spartaanse, maar brandschone kamer zien, en niet veel later schuiven we aan bij een ongekend lekker en goed verzorgd Kaiseki diner, samen met wat andere gasten. Die nacht schampt de tyfoon het gebied. Bomen waaien om en enkele golfplaten komen los van de daken. De wind giert langs de houten constructie van de minshuku. Veel slapen doe ik dan ook niet op mijn wat te dunne futonnetje.
Op weg naar Hakone
Eerlijk: in Nederland reis ik zelden tot nooit met de trein, maar als het eens waait, of de eerste tekenen van de herfst zich aandienen, is de dienstregeling flink ontregeld. In Japan draaien ze hun hand niet om voor wat noodweer. Hele bomen liggen op het spoor en bovenleidingen zijn verwoest door al het geweld van de afgelopen nacht. Toch slagen de Japanse Spoorwegen er binnen enkele uren in om de dienstregeling weer op te pakken en zitten we (wel iets verlaat) in de trein op doorreis naar Hakone. De reis voert via Nagoya en in de middag arriveren we in dit toch ietwat vreemde gebied.
Van alles wat ik in Japan heb mogen zien, vond ik Hakone beslist het minst indrukwekkend. Het gebied is zeker prachtig, maar door de ietwat overgeorganiseerde infrastructuur (talloze buslijnen, enkele kabelbanen, een trammetje als in Lissabon en zelfs een piratenschip (!) op Lake Ashi) is het een wat toeristische bedoening. Veel Japanners waren vrij en het leek alsof heel Tokyo was uitgelopen. Overal stonden dikke rijen bij de verschillende bezienswaardigheden. Wellicht was ook de volgorde in mijn reis ook minder goed gekozen. Was ik mijn reis gestart in Tokyo, dan had ik Hakone met haar schitterende natuur beslist erg mooi gevonden. Nu kwam ik ietwat overdonderd door alle schoonheid uit de Kiso vallei en viel Hakone gewoon niet goed. Zo zie je maar hoe belangrijk een goede planning is.
Beslist het mooiste van Hakone vond ik het magische uitzicht op Mount Fuji verstopt achter de bergen rondom het sprookjesachtig mooie Lake Ashi, het veld met metershoog zilvergras (Sengokuhara) en de met cederbomen omzoomde laan (Old Hakone Highway), wellicht een herhaling van de o zo prachtige Nakasendo Highway. Al met al is Hakone beslist een bezoek waard, mits je hier start, in plaats van net als ik hier te eindigen.
Tokyo
Tokyo is Tokyo. Uniek, bizar, ongelooflijk indrukwekkend, vermoeiend, verslavend en overweldigend. Je kunt hier wel een week spenderen en geen dag zal er hetzelfde uitzien.
De grootste stad ter wereld telt 37 miljoen inwoners en alleen al dit gegeven doet je duizelen. Zoveel mensen! We checken in bij het Park Hotel, een heerlijk hotel gelegen op een uitstekende locatie vlakbij de Tsukiji vismarkt. Het uitstekende metro- en treinennetwerk van Tokyo brengt je in een mum van tijd naar alle uithoeken. De middag van aankomst besluit ik dan ook om Shinjuku in te duiken. Ik heb een afspraak bij het luxueuze Park Hyatt Hotel voor een inspectie. Dit uitstekende 5-sterren hotel beschikt over een fantastisch grill restaurant op de 52e etage. Het uitzicht op de stad vanaf één van de vele wolkenkrabbers die Tokyo rijk is, is dan ook de beste start van je verblijf. Zo zie je pas echt hoé gigantische Tokyo is. Tot aan de horizon reikt de stad en bij helder weer zie je in de verte Mount Fuji liggen op een heldere dag.
In de avonduren duiken we de kleine straatjes in rondom het gigantische Shinjuku treinstation en prikken we een stokje yakitori in het yakitoristraatje. In dit smalle straatje vind je allemaal kleine barbecuerestaurantjes waar je aanschuift aan de bar en kunt kiezen wat je graag gespiest wilt zien, variërend van tofu tot inktvis, van kip tot garnaal tot rund. Die avond keren we laat terug in het hotel. In Tokyo heb je gemakkelijk 15-20 kilometer per dag in de benen!
De volgende ochtend ontmoet ik mijn gids Mr. Suzuki in de lobby. Een charmante, fitte en uiterst goed verzorgde lieve man, een gepensioneerde purser. Mr. Suzuki deelt zijn levenservaringen met ons, neemt ons mee naar de beste ramentent van de stad en al snel sluiten we hem in ons hart. Hij sleept ons naar alle uithoeken van Tokyo. Buitengewoon indrukwekkend vond ik de begraafplaats van Yanaka, wat met haar lange laan omzoomd door kersenbloesembomen eerder een park lijkt, dan een begraafplaats. Wat moét het hier mooi zijn in het voorjaar als de kersenbloesem in bloei staat. Aan het eind van de middag eindigen we in de té bizarre elektronicawijk Akihabara met zoveel neonlicht, dat blijft nog wel even op mijn netvlies staan. In het grootste elektronicawarenhuis van de stad sluiten we onze dag samen met talloze winkelende Japanners af met een welverdiende massage in een massagestoel. Want in Tokyo, daar kan dat.
Mijn nieuwe favoriet in Azië
Japan heeft mijn hart gestolen. Op geen enkele manier laat dit land zich uitdrukken in foto's. Mijn reis over het eiland Honshu heeft mij op zoveel vlakken verrast. Het landschap was prachtig, al heb ik beslist mooiere landschappen gezien. Het was vooral de unieke en zo diepgewortelde cultuur en mentaliteit van de Japanners die mij heeft geraakt. Er heerst zo ontzettend veel respect voor de medemens en de omgeving waarin men leeft. Alles wat men doet, doet men met zorg, precisie en respect.
Het reizen door Japan is bizar comfortabel en rustgevend; het openbaar vervoer punctueel en schoon.
En dan de Japanse keuken; wat een culinair feest. Ik at de beste sushi en sashimi die ik ooit heb gegeten in een lokaal tentje in Hiroshima, het beste (Hida) rundvlees in Takayama, de meest krokante tonkatsu op het treinstation van Tokyo, de lekkerste tempura in Kyoto en verse okonimiyaki in Hiroshima. Ik heb nog niet eens de sterrenrestaurants geprobeerd die (vooral) Tokyo rijk is. In Japan eet je overal en altijd goed, iedere dag weer, ongeacht het tijdstip van de dag. Het liefste reis ik dit jaar weer terug naar Japan. Er is nog zoveel meer te zien!
Wilt u ook op reis naar Japan?
Ik kan het u alleen maar aanraden. Een zeer vergelijkbare reis als die ik gemaakt heb, is onze Honshu Delight reis. Hakone is hier niet in verwerkt, maar kunnen we natuurlijk probleemloos toevoegen, mocht u dit willen. Neem contact met mij op of met één van mijn collega's. Wij werken met veel plezier een uniek reisplan voor u uit zodat u ook kunt kennis maken met deze unieke reisbestemming!
